Verwarrende planten namen

Er zijn mensen die er een bijzondere manier op na houden om planten een naam te geven. Zij noemen de planten gewoon naar diegene van wie ze de plant kregen.

Zo noemde mijn moeder de Acanthus naast haar voordeur “Mevrouw van Berkel”. Verwarrender werd het met de Euphorbia uit haar tuin. Zij noemde deze “Oom Cook” en ik noemde diezelfde plant, “Tante Jannie”. Mijn buurvrouw maakt het nog doller. Als de rozenstek die ik hun gaf bloeit zegt ze tegen haar man: Hetty staat weer mooi te bloeien!

Gelukkig gaat niet ieder zo zorgeloos met planten namen om. Neem nou Linnaeus. Dat was een man van structuur! Hij schreef het boek Species Plantarum in 1753. Daarin kreeg elke plantensoort behalve een geslachtsnaam ook een toenaam (soortaanduiding). Het was een revolutionair idee.

Toen ik voor het eerst Sissinghurst in Engeland bezocht zag ik de voordelen van de Latijnse naamgeving pas in zijn volle omvang. Alle planten werden daar met een Latijnse naam aangeduid. 

Thuisgekomen kon ik dezelfde planten gewoon opzoeken en kopen bij de kweker. Er ging een wereld voor me open.

Daarom is het de moeite waard om op de Latijnse namen te studeren. Want waar je ook komt op de aardbol; mohn, pavot, poppy, amapola of klaproos, deze plant heet in alle landen..............papaver! 

                                    romantischerozentuin.nl

Mw. van Berkel

Oom Cook en Tante Jannie

Hetty staat mooi te bloeien